''Mensen zonder ervaring worden in drie jaar volwaardige monteurs. Dat is gewoon superleuk om te zien!'' - Interview met Mathijs, Liander

Wij zetten opnieuw Mathijs in het zonnetje, voor de Slimste Handen van Gelderland.

Zijn collega's hebben hem genomineerd, om de volgende redenen: 

'Mathijs heeft altijd een oplossing voor elke uitdaging. Hij heeft een groot netwerk van mensen om zich heen en weet zo altijd de juiste persoon voor het juiste werk te vinden. Ook heeft hij een groot technisch inschattingsvermogen waardoor hij de juiste afweging kan maken over de juiste aanpak.'

'Mathijs is niets te min, staat altijd voor collega's klaar en dat maakt het een echte teamplayer.'

Hi Mathijs, gefeliciteerd met je nominatie! Zou je wat over jezelf willen vertellen?

Ja, ik ben Matthijs Coenders. Ik ben 37 jaar. Ik woon in Breedenbroek. Ik heb twee kinderen, een vrouw en we wonen samen. Ik werk ongeveer twaalf, dertien jaar bij Liander. Daar ben ik begonnen als monteur bij Onderhoud en Storingen, daarna werkverantwoordelijke geworden bij Grootverbruik, Reconstructies & Netten in gebied Arnhem.

Sinds januari zijn we gestart met het opsplitsen van monteurs teams tussen een vakteam en een opleidingsteam. Daarin werk ik samen met de teamleider en leerwerkcoördinator als mentor-werkverantwoordelijke. Ik zorg dat het team op het juiste werk wordt ingezet. We hebben natuurlijk super veel monteurs nodig. En die monteurs moeten allemaal op het juiste werk gezet worden. Daar hou ik mij nu onder andere mee bezig.

Wat maakt je werk zo leuk?

Het klinkt cliché, maar er komen mensen binnen die in principe geen ervaring hebben met elektra. En die zijn dan eigenlijk na tweeënhalf, drie jaar een volwaardige monteur geworden. Dat is gewoon super leuk om te zien. Ik vind vooral de motivatie waarmee de meesten binnenkomen heel leuk om te zien, en hoe positief ze erin staan. Dat geeft mij ook echt veel energie.

Heel leuk. Dus je hebt ook best wel veel mensen om je heen?

Ja, klopt inderdaad. Ik werk altijd veel met Mark, dat is de vakgroepleider. Dus dat is eigenlijk de teamleider van het team.

In het opleidingsteam zitten 30 leerlingen op dit moment. Dat verschilt dan van leerlingen die net zijn ingestroomd, in mei, maar dat zijn ook leerlingen die bijna uitstromen. Dat is heel divers. Ik merk ook dat dat elkaar gewoon versterkt, dat ze elkaar helpen met dingen. Dat is heel leuk.

Ik werk ook veel met een leerwerk coördinator, Esther. Die doet het ook supergoed. Dus we hebben een supergoede combi!

En zijn jullie bezig met waardering of bijvoorbeeld zorgen dat iedereen goed in zijn vel zit?

Ja, we hebben altijd gesprekken met de monteur en de mio (monteur in opleiding). Tijdens deze gesprekken gaat het dan ook over hoe ze zich voelen, hoe het gaat en waar ze tegenaan lopen, waar we mee kunnen helpen. We komen ook altijd lang op de werkplek buiten, dan gaan we kijken hoe het gaat en of we ergens mee kunnen helpen.

En krijg je dat ook terug? Voel je jezelf gewaardeerd in je werk?

Ja, ik voel me zeker gewaardeerd! Het opleidingscentrum zit midden in ons kantoor in Duiven. Als ik dan langs kom lopen op kantoor, maak ik een praatje. Iedereen is altijd heel open, positief en vrolijk.

Het loopt natuurlijk niet allemaal vlekkeloos, het is echt een mega operatie met het opleiden, en met de hele energietransitie natuurlijk.

We moeten veel mensen tevreden houden, dat merken we ook bij projecten. We hebben veel leerprojecten. Daarvoor ben ik nu nog afhankelijk van dat er mensen naar ons toe komen. Maar we willen ons nog meer bekend maken binnen de organisatie, dat echt vanuit GR&N mensen naar ons toekomen, van goh we hebben een geschikt leerproject, waar we aan mee kunnen doen. Wat in eerste instantie misschien door de aannemer uitgevoerd zou moeten worden. De focus ligt nu steeds meer op opleiden eigenlijk. En dat is leuk, want je merkt nu dat er steeds meer projecten onze kant op komen, die puur en alleen ten goede komen aan de opleiding van de monteurs.

Klinkt leuk inderdaad! Wat is dan bijvoorbeeld een uitdaging? is dat het vinden van nieuwe mensen?

Nou, dat is nog niet de uitdaging. Ik denk dat de uitdaging het behouden van mensen is op dit moment. Het vakteam krijgt te maken met jongens die bijna een op een met een leerling meelopen. Niet iedereen vindt dat altijd even leuk. Het is ook moeilijk.

Er komen leerlingen binnen, die worden binnen 2 of 3 jaar een volwaardig monteur. En er zijn andere monteurs die daar vroeger 7 jaar over hebben gedaan. Dus het gaat sneller, en dat moet ook. Maar daar lopen ervaren monteurs weleens op leeg. Ze hebben daar moeite mee, dat het best snel gaat.

Ik kan me voorstellen dat dat best even wennen is.

Klopt. Het is gewoon belangrijk dat we hen goed informeren. En dat gebeurt niet altijd even goed, daar kunnen we nog met z’n allen een slag in slaan. Vooral om ze betrokken te houden en ook uit te leggen waarom we dingen doen.

Waarom hebben we leerlingen nodig? We hebben een groot doel. Wat is het doel? Wat houdt het dan echt in? Ja, dus ja, dat is wel een uitdaging

Een andere uitdaging is het juiste leerwerk zoeken, passend bij de opleiding. Want er zit een bepaalde opbouwstructuur in die opleiding. In het begin van de opleiding hebben ze heel veel laagspanningswerk nodig, en aan het eind meer middenspanning. Dat werk moet er gewoon net voorhanden zijn. Dus ja, dat is ook een uitdaging.

En waar ben je het meest trots op in je werk tot nu toe?

Nou, ik ben trots dat we toch wel veel monteurs in opleiding nog hebben laten doorstromen en een volgende stap hebben laten maken in hun opleiding, of in hun aanwijzing, zeg maar. Dat we toch een aanwijzing hebben gehaald, doordat we extra focus op hun hebben gelegd.

Dat vind ik wel leuk om te zien. In het verleden waren er misschien monteurs die liepen gewoon jaren met iemand mee, en die vonden het allemaal wel goed, en die zeiden niet zoveel, En nu, doordat we toch wat meer focus hebben en we weten precies waar de leerling staat, kunnen we er ook actief op handelen en je ziet daar gewoon resultaten van.

Als je iets zou kunnen meegeven aan de volgende generatie of bijvoorbeeld aan jezelf toen je jonger was, wat zou je dan willen zeggen?

Ja, ik vind dat het echt bij een binnenlands bedrijf gewoon super goed geregeld is. Dat je echt trots moet zijn dat je hier werkt en dat je ook niet moet vergeten hoe goed je het hebt. Het is een heel groot bedrijf. Er lopen weleens dingen mis. Je hebt met dingen te maken dat je denkt, waarom moet dit nou zo? Maar uiteindelijk moet je altijd wel onthouden dat we supermooi werk hebben, een supergoede werkgever.

En waarom ben je zo blij met je werkgever?

Je krijgt hier alle kansen, alles is mogelijk. Dat is supermooi. En ja, de voorwaarden zijn super. Als je hier als monteur begint, dan staat er een busje klaar, de gereedschap klaar, de kleding kun je zelf bestellen, de schoenen worden geregeld. Het zijn allemaal... Er zijn zoveel kleine dingetjes die het allemaal heel goed maken.

Dit interview is afgenomen in het kader van het project De Slimste Handen van Gelderland. Dit initiatief wordt georganiseerd door CrossOver en is voortgekomen uit het landelijke project De Slimste Handen van Nederland, met de WENB als oprichtende partner.